Borduren, Randje per week

Randje per week 2

Afgelopen vier dagen pasten we op twee kleinkinderen van 0 en 2 jaar.
Het hele huis lag vol speelgoed, de keukenvloer vol brokjes brood en de wasmachine draaide voortdurend.
Maar wat was het leuk!

De rust is nu weer gekeerd, het huis opgeruimd, speelgoed ligt weer in de kast en ik heb wat voorjaarsbloemetjes gehaald.
En ik kan weer verder met Randje per week.
Zaterdag stonden de nieuwe randjes op internet.
Tussen de bedrijven door even gekeken maar vandaag kon ik echt beginnen.
Heerlijk met een kopje thee achter de computer om het ontwerp te zien.

De randjes zijn bijna af en de thee staat koud naast me.
Kun je nagaan hoe leuk het is.

De voorjaarsbloemetjes zette ik in twee  potjes ( ooit soepkommen ) die ik kreeg toen ik nog op kamers woonde.
Dat is meer dan veertig jaar geleden.
Ik kreeg ze van Willy (Zondagskind ).
Er was ook nog een mooie pot met deksel bij, maar die is gesneuveld.





Door de recente borduuraanval bedacht ik me opeens dat ik ook geboortetegels heb geborduurd voor de kinderen, jaren geleden.
Ik ben de kast ingedoken en vond ze terug.
 Van één is de stof wat vlekkerig, van de ander is het lijstje stuk.
Toch maar weer in orde maken, denk ik.






Lieve mensen, ik ga jullie natuurlijk niet elke week vervelen met mijn Randje per week, maar af en toe vertel ik even iets over mijn terug gevonden hobby.

Welgelegen, een vertrouwd gebouw

Welgelegen

Zoals je weet "spaar"  ik huizen die Welgelegen heten.

Ook in mijn eigen woonplaats is  een Welgelegen.

Ik kom er achter dat het meestal oude huizen zijn, die Welgelegen heten.

Als je nadenkt over deze naam is het een prachtige, liefelijke  naam.

Welgelegen in mijn woonplaats  is gebouwd in het centrum in 1867. 

.klik hier

Naar mijn idee is het als notariswoning gebouwd in het verleden.

Ik weet alleen maar dat Welgelegen een kerkelijke functie had en heeft.

De clubs, het jeugdwerk, kerkenraadsvergaderingen  enz. vinden plaats in Welgelegen.

Ook nu nog.

Mijn oma, Hendrika Johanna, waar ik naar genoemd ben, zie ook hier ging als jong meisje vanuit E. dienen op Welgelegen.

Ze verliet haar familie, zoals veel jonge meisjes in die tijd en werd dienstmeisje op Welgelegen.

Voor dag en nacht.

Mijn oma werd (D)rika  genoemd.

Maar dat vond "mevrouw" lastig, want op Welgelegen werkte al een Rika.

Twee Rika's zou verwarring geven.

Hoe heet je nog meer, vroeg mevrouw aan mijn oma.

De tweede naam was Johanna.

Dan noemen we je in het vervolg Anna, zei mevrouw.

Dus mijn oma raakte niet alleen het vertrouwde ouderlijke plekje kwijt, ook haar naam moest ze inleveren.

Het toeval wil, dat mijn oma verkering kreeg met de broer van Rika, Albertus de Gr.

In E. werd mijn oma later altijd tante Rika genoemd en in H. de plaats waar ze met Albertus ging wonen werd ze tante Anna genoemd.

In 1967 stierf  mijn vader onverwacht en vanuit Welgelegen werd hij begraven.

Zelf ging ik als meisje naar de meisjesclub in Welgelegen.

De Benjamins, De Koningskinderen waren namen van de clubs.

Ook onze kinderen gingen naar de club in Welgelegen.

Mijn man zingt al jaren ( bijna 40 jaar) bij een mannenkoor, wat repeteert in Welgelegen.

Mijn moeder heeft nadat ze haar winkel sloot in 1981, tot 2006   klik hier gevolksdanst in Welgelegen.

En nu..............................

ben ik juffrouw van de jongensclub. Ik heb de groep 5 en 6 jarigen.

Elke woensdagavond ga ik naar, je raadt het al,

Welgelegen.

We lezen, zingen, plakken, kleuren en boetseren er op los.

Deze foto heb van de site van Wikipedia, iets mooier dan die ik zelf heb gemaakt.

Rubato gaat na jaren weer borduren

Randje per week.

Eind december/begin januari  kwam ik op een blog dit tegen.

Op het blog De tante van Tjorven  klik hier kwam ik een link tegen en op het blog van 

Zondagskind  klik hier las ik over het randje per week. 

Ik werd steeds enthousiaster.

Zou ik dit ook nog kunnen?

Ik zocht het blog Randje per week op klik hier 

Het project loopt al twee weken, dus ik heb al achterstand.

Bij mijn vriendin ( Zondagskind) geïnformeerd over materiaal, waar is het te koop, is het moeilijk enz.

Na alle informatie besloot ik om te starten en geen tijd verloren te laten gaan.

Via internet stof besteld om op te borduren.

De stof moet eigenlijk 20 cm breed zijn, maar dit was overal uitverkocht, dus heb ik nu stof van 16 cm breed.

Ik wilde witte stof  bestellen, maar de verkoopster adviseerde min of meer om naturel te nemen.

ik dacht dat dat gebroken wit was, maar het was veel donkerder. Even een kleine teleurstelling, maar ach.

Ik had me voorgenomen om met rood garen te gaan borduren, gezien de merklapjes die ik van mijn moeder heb. Deze zijn ook rood geborduurd, zoals vroeger gebruikelijk was.

Maar rood op die donkere stof vond ik niet zo mooi.

Na vijf randjes borduren besloot ik om het rode borduursel te verwijderen en kocht ik drie tinten blauw.

Daarmee ben ik opnieuw begonnen, maar met grote steken, want ik zie niet heel scherp.

Vandaag heb ik het tweede gedeelte geborduurd en toch met kleine steekjes. Met een goede lamp is het gelukt.

Voor de kenners: ik borduur op aïda stof en niet op linnen.

De eerste drie randjes laat ik waarschijnlijk zitten met die grote steken.

Het was vroeger ook een soort oefenlap.

Aïdastof met rood garen

Randje per week op de computer te vergroten, zodat je het goed kunt zien

Zo zit ik achter de computer, het garen is nu blauw

Twee merklapjes die mijn moeder meer dan 80 jaar geleden maakte

Behalve bovenstaande merklapjes maakte mijn moeder er nog twee op de lagere school. Deze twee, waarop ook haar naam staat geborduurd, hangen te pronk bij mijn dochters.

Elke week kun je op het blog Randje per week  twee of drie nieuwe randjes vinden om te borduren.

Met veel plezier ben ik opeens weer aan het borduren en ik vind het heel leuk.

In plaats van Heel Holland bakt, zou je kunnen zeggen Heel Holland  borduurt.

Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die hier aan zijn begonnen.

Te voet langs stromend water

Deze voeten gingen met elkaar op stap

Vanmorgen, dinsdag, heb ik weer met de dinsdag-wandelclub gewandeld
Ongeveer 10 kilometer.
We begonnen om ongeveer kwart voor tien met de wandeling, het was heerlijk fris buiten, de zon begon er door te komen en scheen licht over het nog witte land.
We liepen de Verloren Beekroute uit het boekje Te voet langs stromend water.
De tien wandelingen in dit boekje gaan hoofdzakelijk langs de beken, waar dit gebied bekend om staat.

ROUTE IMPRESSIE
Een verrassende wandeling door een bijna vergeten, maar niet verloren gebied.
U vindt hier de afwisseling van boerenland, beken, bomen en bosjes en recreatiebedrijven met veel brede zandwegen.
Het Wisselse Veen is een kwelgebied, waar de Verloren Beek ontspringt.

Tot zo ver de route impressie uit het wandelboekje.

Het was een zeer afwisselende route, we kwamen zo ongeveer niemand tegen, er reed alleen een vuilniswagen in het bos.
Het leek of de wereld van ons was vanmorgen.

Dat  was weer genieten , deze ochtend.

De club gaat nu starten met het Marskramerpad, dat heb ik al gelopen, zie label.

Maar met de reistijd erbij gaat het wandelen dan meer tijd kosten. 

Dus doe ik even niet mee.

Vuurland

A.s. donderdag 16 januari komt er een, voor ons, bijzondere uitzending op tv, namelijk:  Floortje Dessing naar het einde van de wereld.
Dit keer gaat de aflevering over Zuid-Chili.

Wij verheugen ons op deze uitzending, want in de winter van 2007 / 2008 ging onze zoon enige maanden naar Vuurland om onderzoek voor zijn studie te doen.
Vuurland ligt in het zuidelijkste deel van Zuid Amerika    klik hier.   bij de straat van Maggellaan  klik hier  en  Kaap Hoorn  klik hier.

In de decembermaand bezocht mijn man A. onze zoon en ze trokken 14 dagen door Vuurland en Patagonië.
Ik was er niet bij, maar op de computer kom ik regelmatig prachtige foto's tegen van de reis.
En er gebeurt niets met die mooie foto's.
De a.s. uitzending van Floortje Dessing heeft mij nu aangespoord om wat van deze prachtige foto's op mijn blog te zetten.
Ik ben dus niet de maker van de foto's.
Ik geniet net als jullie van de mooie beelden die A. en onze zoon hebben gemaakt.





Bovenstaande foto's zijn uit het onderzoekgebied van onze zoon.

De mannen maakten een boottocht naar een pinguïn-eiland.

Verder bezochten ze de Perito Moreno-gletsjer  in het Andesgebergte klik hier.
Eén of twee jaar later bezochten  (toen) Prins Willem Alexander en Prinses Maxima samen met Plasterk deze plek

Met deze mooi foto eindig ik de fotoserie.
Het was maar een gedeelte van de mooie foto's , maar met elkaar hebben we nu toch een beeld van dat verre Vuurland.

Verder wijs ik op het boek Vuurland geschreven door Sylvia Iparraguirre.
Het gaat over de indianen op Vuurland en speelt zich af begin 19de eeuw.
De indianen worden met een schip naar Engeland gebracht.

Veel kijkplezier.

Amsterdam, Rijksmuseum

Mijn verjaardagscadeau.

Afgelopen donderdag kreeg ik mijn verjaardagscadeau van A.:
Een dag naar het Rijksmuseum in Amsterdam.

Afgelopen herfst ben ik een dag naar Amsterdam geweest zie hier. ,  maar voor het Rijksmuseum had ik toen geen tijd.  Dus ik was 24 december j.l. erg blij met de toezegging om naar het Rijksmuseum te gaan in januari 2014.



Ook deze keer gingen we met de trein vanuit Zwolle.
Prachtig om langs de Oostvaardersplassen te reizen en vanuit de trein dit gebied te zien.

Stationsgebouw

Toen we het station uitstapten liepen we haast tegen het Victoriahotel aan.
Dit hotel staat recht tegenover het station en de geschiedenis van dit hotel wordt beschreven in het boek Publieke Werken van Thomas Roseboom.zie hier

Het boek is zeker de moeite waard om te lezen.

Victoriahotel

Detailfoto

Rijksmuseum

Te voet gingen we naar het Rijksmuseum.
De ingang van het museum is nu bij de fietstunnel.

Entree en bezoekershal

We besloten om de tweede verdieping te bekijken, dus de" high lights".
Via een trap kwamen we in de grote hal, die prachtig is gerestaureerd.
Schitterende glas in loodramen en een bijzonder mooie vloer. Alles weer terug gebracht zo als het ooit was. De hal is heel ruim, er staat niets overbodigs in, zodat je ten volle kunt genieten van de prachtige hal.

Detail van de vloer

En dit was alleen nog maar het gebouw.
Hier volgen enige schilderijen, gefotografeerd met een eenvoudig fototoestel en zonder flits.

Avercamp

Mary Stuart en Willem 11

Mary Stuart

De nachtwacht

Het Joodse bruidje Rembrandt

Brieflezende vrouw Vermeer

Pieter de Hooch

Straatje van Vermeer

En zo zagen we veel bekende en minder bekende schilderijen.

Het was heerlijk om zonder tijdsdruk rond te lopen en te kijken in het Rijksmuseum.
Fijn, dat het na al die jaren weer open is voor het publiek.

Nog wat plaatjes uit onze hoofdstad, als echte toeristen genoten we van de stad.

Paleis op de Dam

Pand van Kwekkeboom

Detailfoto Kwekkeboom (van de kroketten)

Amsterdam, beetje sombere dag

Aan het eind van de dag hebben we heerlijk gegeten in Amsterdam en zijn we met de trein weer huiswaarts gegaan.