Een leuke Honcoopdag

Erp 25 mei 1885

Geliefde Vriend

Ik geloof als ik mij niet vergis

Dat het heden een jaar geleden is

Dat ik u voor het eerst zag

't Was op een schoonen Meimaanddag

Ik zou toen juist naar Veghel gaan

En kwam u tegemoet gegaan

Maar onbekend en onbemind

Maar thans bekend en thans miin vrind

'k Wil u aan deez dag herinnering geven

Of heb je hem soms opgeschreven

Ik heb hem in mijn hart geplant

Al sinds ge vroegdet om mijn hand

Geliefde hoe ver wij van elkander zijn

Ik denk steeds aan u en denk van mijn

Dat ik u tederlijk bemin

Met geheel mijn ziel met al mijn zin

Geen ander leeft voor mij op aard

Gij zijt mij meer dan schatten waard

En wanneer dit gedicht

Naar uw genoegen is

Ontvangt het dan van mij

Tot een gedachtenis

Van u liefhebbende

HJK

Dit gedicht scheef Henrëtte Rietman voor haar verloofde Arie Honcoop. Ze hadden toen een jaar verkering.

Arie's moeder was weduwe en Arie vertelde haar dat hij wilde emigreren, want hij kon in zijn woonplaats Zundert geen protestants meisje vinden.

Arie's moeder ging naar Dominee van Gogh, de vader van Vincent van Gogh.

Ze vertelde haar verhaal en de dominee had wel een idee. Hij bracht Arie in contact met Henriëtte.

Ze werden een gelukkkig paar en Arie bleef in Zundert wonen.

Ze kregen 8 kinderen. zie genealogie Honcoop

Ze liggen samen begraven op het kerkhofje bij de Protestantse kerk in Zundert. graf 72 en 73

Arie en Henriëtte Honcoop met hun kinderen

Gisteren hielden wij met de nazaten van hun zoon Cornelis Adrianus een gezellige reünie.

NB: Vandaag 15 september 2014, kreeg ik de namen van de mensen op de foto:
Van links naar rechts: Chrisje, Mina, Anna, Cornelis, Vader, Jet, Moeder, Janus, Dientje, Jans.
Voor de boerderij in Zundert 1905, alles in het handschrift van mijn moeder, Truus Honcoop,
dochter van Cornelis.

Over Dientje kun je   hier  meer lezen.

Afscheid van onze "kip"

Daar gaat ie dan!

14 jaar geleden kochten we geheel onverwacht een "kip"caravan van een collega.

De caravan was van binnen fris wit en de kussens waren fris en blauw.

Het was helemaal niet de bedoeling om een caravan te kopen,  maar oh wat hebben we er een plezier van gehad.

We hadden wel een beetje genoeg van onze vouwwagen.

Moeilijk om op te zetten en oh wat lastig om te vertrekken van de kampeerplaats als het regent.

Dus die caravan dat was het einde.

In het caravanschrift kunnen we terug lezen waar we allemaal geweest zijn.

Wat we hebben gezien en meegemaakt terwijl we op vakantie waren.

Cluny, Castelré, Vorden, Wehe den Hoorn, Veessen, Diepenveen, Chorges, Bunnik, Susteren, Culemborg, Lofer, Castricum, Cadzand, Westergeest, Winterwijk, een kleine greep uit de campings die we aandeden.

Een nieuwe tijd breekt aan.

Geheel onverwacht zagen we bij de dealer een caravan met een vast bed, een Avento.

Nooit van gehoord.

Mar hij was van binnen fris wit en de kussens waren fris en groen.

En er zat een vast bed in.

En elke avond de hele zithoek omtoveren tot een slaapplaats hing me een beetje de keel uit.

Dus een vast bed, dat is het einde.

De Kip wordt ingeruild voor een Avento.

Dit weekend kamperen we voor het laatst in onze Kip.

Daarna gaat ie weg............

In de herhaling, het Pieterpad



De Rosa kapel



Op 15 december 2004 beëindigden wij ( 4 vriendinnen) het Pieterpad.

De laatste 4 etappes liepen we in december, vlak voor de kerstdagen, achter elkaar.

Het was toen erg koud, maar het was een schitterende december-ervaring.

Niet bezig zijn met het kerstdiner, maar bezinnend wandelen.

Op 14 december liepen we van Sittard naar Strabeek.

We hadden overnacht bij de koster van de PKN-kerk.

Ze verleent gastvrijheid aan Vrienden van de Fiets.

Ze was zelf niet thuis, maar er lag een sleutel voor ons klaar en de bedden waren opgemaakt voor ons!

Wat een verwarmende ervaring.

De wandeling was prachtig.

Dwars door het centrum van Sittard, langs de 7 voetvallen, langs de Rosa-kapel en toen het prachtige land in met de "holle wegen".

We waren erg vroeg, het was net licht en het land was nog beijzeld

xxx

Afgelopen weekend waren we op een camping in Susteren.

Een van de dagen hebben A. en ik het deel  Sittard - Strabeek van het Pieterpad gelopen.

Ook deze keer, in de volle zon, was het een prachtige wandeling.

Alles was groen. En de vergezichten waren prachtig.

Zo blijkt maar weer dat ieder seizoen z'n charme heeft.




Het prachtige plateau waar over we wandelden

 





De holle weg



Soms waren de tekens slecht te vinden tussen de brandnetels.
Daar hadden we in december geen last van!







Ave Maria, Kapelletje bij Puth

Wie weet, misschien loop ik het Pieterpad nog eens?